Albaya Mektup Yazan Kimse Yok

Albaya Mektup Yok, çagimizin en büyük yazarlarindan Gabriel García Márquez’in en güzel uzun öykülerinden biri. Ülkesi ugruna savasarak yaptigi hizmetlerin karsiliksiz kaldigini anlayan, emekliye ayrilmis yasli bir askerin öyküsü. Bir türlü gelmeyen emekli ayligini her cuma günü karisi ve horozuyla birlikte bekleyen emekli bir albayin komik, ama bir o kadar da trajik hikâyesi. Gabriel García Márquez’in 1982’de Nobel Edebiyat Ödülü’ne deger görülmesinde, hiç kuskusuz, Albaya Mektup Yok’un da payi var. Büyülü gerçekçilik ustasinin anlattigi her sahne, karakterlerin her davranisi, umarsiz görünen bir dünyada yasama sevincinin türküsünü söylüyor, ölüme ve yalnizliga meydan okuyor. Her cümle, yasamin uçsuz bucaksiz boslugunun suskunlugunu kiriyor. "Imge, gerçeklige ulasmanin aracidir," diyen Gabriel García Márquez’in buruk bir alaycilik içeren bu öyküsü neredeyse görsel bir edebiyat basyapiti.